Kolejny cykl samouczka poświęcony jest gospodarce magazynowej.

Już 6 odcinek naszego cyklu poświęconego gospodarce magazynowej. W odcinku omawiamy algorytmy obrotu magazynowego, inaczej sposoby wyceny magazynu.

Chcielibyśmy przedstawić pięć metod wycen magazynu, które udało nam się zliczyć, aczkolwiek spodziewamy się, że może być ich więcej.

Może na początek przypomnijmy czym jest właściwie algorytm FIFO (z ang. First In First Out), jako podstawowy algorytm magazynowy. To metoda kolejki, polegająca na tym, że pierwsza partia wchodzi, druga partia wchodzi i trzecia partia wchodzi, ale schodzi z magazynu pierwsza partia jako pierwsza, druga jako druga, a trzecia jako trzecia. Nie muszą schodzić w całości, ale taka jest zasada. Dobrym przykładem jest klient w sklepie - pierwszy jest obsługiwany jako pierwszy, drugi jako drugi, trzeci jako trzeci. Taki sprawiedliwy algorytm.

Algorytm LIFO (z ang. Last In First Out). Czyli przychodzi klient do sklepu i pierwszy nie jest obsługiwany jako pierwszy tylko jest obsługiwany jako ostatni. Jest to po prostu metoda stosu. Przykład - mamy półkę w sklepie, na której stoją masła, przychodzi nowa dostawa i umieszczamy ją na niej. Starsze nigdy Nam nie zejdą, gdyż najnowsze stoją na wierzchu, są dokładane, sprzedawane jako pierwsze. Lub smażymy naleśniki i układamy je na talerzu, tak samo nie wyciągamy naleśników spod spodu, tylko zawsze bierzemy z góry i zjadamy te z góry. Co do zasady.

O algorytmie średniej wspominają już tylko podręczniki czy księgowe pamiętające dawne czasy. Metodę wg ceny średniej stosowano głównie wtedy, kiedy nie było komputerów oraz ciężko było te partie ewidencjonować. Działało to mniej więcej tak, że jeżeli przyjmowaliśmy 10 szt. po 10 zł to do obecnej ilości dodawało się 10 szt. a do obecnej wartości magazynu dodawało się te 100 zł czyli 10 razy 10 szt. Wartość do wartości, ilość do ilości.

W przypadku rozchodu robiło się w ten sposób, że brało się bieżącą wartość magazynu, dzieliło przez bieżącą ilość w magazynie i to była średnia cena magazynowa i wg tej ceny jest wydawany w tym systemie ten towar. Czyli ta cena ewidencyjna magazynowa tutaj jest tą ceną średnią. Natomiast jeżeli dzisiaj mamy komputery, to poradzenie sobie z ewidencją magazynową jest łatwiejsze i wszystkie systemy raczej obsługują FIFO.

Kolejny algorytm to stała cen ewidencyjnych wykorzystywana w produkcji. Oraz oszacowanie jednostkowego, tak zwanego kosztu wytworzenia i przyjęcie na magazyn w cenie tej stałej cenie ewidencyjnej. Wszystkie te metody posługują się tak zwanymi cenami ewidencyjnymi, tylko tutaj ceną ewidencyjną jest cena stała. Można umieścić to w zakładce handel, pierwsza partia by wchodziła po 10, druga by wchodziła po 10, trzecia by wchodziła po 10, obojętnie jaka byłaby cena zakupu, one zawsze by wchodziły po 10. Coś od strony księgowej trzeba by było zrobić z tymi różnicami. Jest to troszkę uciążliwe. Później mamy rozliczenia, odchylenia od ceny ewidencyjnej.

Ostatnim algorytmem jest algorytm prowadzenia magazynu według tak zwanej ścisłej ewidencji. Polega na tym, że ten rozchód magazynowy prowadzimy w sposób jeszcze bardziej szczegółowy. Wchodzimy w jeszcze większe szczegóły czyli generalnie tak, jak w FIFO schodzą nam partie według kolejności, tak tutaj wskazujemy konkretnie, która partia wchodzi z założenia. Sami wybieramy tą partię, albo ustawiamy program tak, żeby wybierał partie ze względu podanych kryteriów, na przykład daty ważności to jest bardzo często w spożywce stosowanie.

część VI - Algorytmy obrotu magazynowego